Wystąpią:

The WHOOP Group
Toruńska Orkiestra Symfoniczna
Dainius Pavilionis - dyrygent
Urszula Guźlecka - prowadzenie

W programie m.in.:

G. Gershwin - Błękitna rapsodia, Amerykanin w Paryżu.

Nadchodzący wieczór muzyczny nosi w sobie znamiona podwójnego zakończenia: to nie tylko ostatni koncert z cyklu All that jazz, ale także wydarzenie wieńczące 44. sezon artystyczny Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej. Wyznajemy zasadę, że jeśli już coś kończyć, to głośno i z przytupem, dlatego przygotowaliśmy dla Państwa wyjątkowe, zachwycające rozmachem wydarzenie. Na scenie, obok Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej, wystąpi zespół THE WHOOP Group – najbardziej rozpoznawalny polski kwartet saksofonowy, skupiający grono młodych, utalentowanych muzyków. 

Gershwin w Błękitnej rapsodii – wykonanej po raz pierwszy przez Paula Whitemana w lutym 1924 roku na zakończenie wydarzenia Eksperyment w muzyce współczesnej – umiejętnie łączy elementy muzyki poważnej i ludowej. Przygotowywanemu w ogromnym pośpiechu, wzbudzającemu zachwyt publiczności na całym świecie dziełu przypisuje się ogromną rolę w zmianie biegu historii muzyki. Błękitna rapsodia, którą sam Gershwin określał mianem „muzycznego kalejdoskopu Ameryki […] naszego smutku, naszego wielkomiejskiego szaleństwa”, zachwyca innowacyjnym, szczególnie w tamtym czasie, podniesieniem jazzu do poziomu muzyki poważnej. To nowatorstwo, wynikające z połączenia popularnego stylu z tradycyjną strukturą, przyniosło Gershwinowi trwałe miejsce w panteonie najwybitniejszych kompozytorów XX wieku. 

Wielki sukces odniósł również poemat symfoniczny Gershwina pt. Amerykanin w Paryżu, który stanowi uzupełnienie Błękitnej rapsodii i Koncertu fortepianowego. Jest to pierwsze dzieło kompozytora przeznaczone wyłącznie na orkiestrę symfoniczną. Utwór stanowi prawdziwą ucztę melomana, wyraźnie nawiązującą do kultowych twórców francuskich: C. Debussy’ego, Grupy Sześciu i E. Chabriera, ale osadzoną w tradycji amerykańskiej, skupionej wokół bluesa i charlestona. Niesamowita żywiołowość poematu i kipiące humorem dźwięki w połączeniu z francuską elegancją, czynią z niego wspaniałe, muzyczne widowisko. Utwór cechuje się bardzo luźną konstrukcją, co doskonale łączy się z żartobliwym, energetycznym charakterem Amerykanina. Nie brakuje tutaj również pewnej nostalgii i tęsknoty wynikającej z pobytu poza ojczyzną. Poemat jest świetnym przykładem wykorzystania niepowtarzalnej, ulicznej atmosfery w muzyce: Gershwin wplótł w utwór dźwięk prawdziwych klaksonów samochodowych. 

Kamila Pawełoszek